W Norwegii przebywają zarówno osoby mieszkające tam na stałe, jak i te traktujące pobyt oraz pracę w tym kraju jedynie tymczasowo. W obu przypadkach można liczyć na emeryturę. Warunki związane z nabyciem prawa do tego świadczenia pozostają takie same w przypadku zamieszkiwania w okresie okołoemerytalnym zarówno w Polsce, jak i Norwegii.
Komu przysługuje emerytura z Norwegii?
Prawo do emerytury w Norwegii przysługuje świadczeniobiorcom z trzech grup wiekowych. W zależności od przynależności do każdej z nich, konieczne jest spełnienie różnych warunków. Świadczeniobiorcom z pierwszej grupy przysługuje emerytura socjalna w Norwegii, przeznaczona dla wszystkich osób przebywających lub pracujących na terenie tego kraju przez minimum 5 lat. Druga grupa dotyczy emerytury wypracowanej, czyli wyliczonej na podstawie osiąganego dochodu. W trzeciej grupie znajdują się natomiast osoby, którym przysługuje dodatkowa emerytura w Norwegii – wyliczana w oparciu o dobrowolnie opłacane składki prywatne. Aby prawidłowo spełnić wszystkie formalności, przygotować podanie i uzyskać świadczenia, warto skorzystać z pomocy specjalistów. Biuro konsultantów Polish Connection zapewnia osobom przebywającym lub pracującym w Norwegii profesjonalne wsparcie w zakresie emerytury norweskiej, a także jej poszczególnych filarów.
Jakie są grupy emerytalne w Norwegii?
Osobom urodzonym przed 1954 rokiem przysługuje prawo do emerytury od 17. do 75. roku życia. Podstawa emerytalna wyliczana jest z uwzględnieniem najlepszych 20 lat pracy. Aby uzyskać świadczenie, należy przez minimum 5 lat przynależeć do norweskiego systemu ubezpieczeń społecznych. W przypadku uzyskania dostatecznie wysokich zarobków, możliwe jest wcześniejsze przejście na emeryturę – po 63 latach i 1 miesiącu. Stuprocentowa stawka występuje po 40 przepracowanych latach. Dla osób urodzonych między 1954 a 1963 rokiem, co roku odliczane jest 18,1% na fundusz emerytalny od dochodu, uwzględnianego pod uwagę do wyliczenia emerytury. Dochód stanowiący podstawę do wyliczenia emerytury może być odkładany do 75. roku życia. W przypadku zbyt niskich zarobków lub ich braku, dostępne są świadczenia wyliczane z 40-letniej przynależności od systemu ubezpieczeń społecznych. Emerytura może być też wyliczona jedynie na podstawie pobytu w Norwegii, z uwzględnieniem okresu od 16. do 66. roku życia. Osoby urodzone po 1963 roku także mają odliczane co roku 18,1% na fundusz emerytalny od dochodu, który można odkładać do 75. roku życia.
Czy norweska emerytura przysługuje w przypadku pobytu w Polsce?
Obecnie nie jest możliwe przeniesienie do Polski składek emerytalnych, które są opłacane w Norwegii. W przypadku stałego pobytu w Polsce i przynależności od odpowiedniej grupy wiekowej, da się jednak wnioskować o wypłatę emerytury z Norwegii poprzez ZUS. W praktyce uzyskać można świadczenie zarówno polskie, jak i norweskie. Warunkiem uzyskania takiego prawa jest przynależność do norweskiego systemu ubezpieczeń przez okres min. 3 lat. O wysokości emerytury decyduje między innymi liczba lat składkowych. Aby uzyskać pełną stawkę świadczenia, trzeba więc przepracować 40 lat. Jeżeli okres członkostwa jest krótszy, wysokość emerytury jest proporcjonalnie zmniejszana. Standardowo świadczenia można pobierać od 67. roku życia, a w przypadku wystarczająco duże wkładu emerytalnego – nawet od 62. roku życia. Wniosek najlepiej złożyć na 3 miesiące przed faktycznym rozpoczęciem pobierania emerytury. Świadczenia nie są przyznawane wstecz, dlatego duże znaczenie ma data wpłynięcia wniosku.
Dodaj komentarz